بعد از آن که تو لب تشنه ، عطش را کشتی
      تشنه لب ماندن ساقی همه جاباب شده
      
       بعد افتادن عکس تو درآیینه ی آب
      برکه ازشوق رخت خانه ی مهتاب شده
      
      تب و تاب حرم ازتشنگی و گرما نیست
      دل اهل حرم ازداغ تو بی تاب شده
      
      تیرها رو به سوی چشم تو خواندند نماز
      همه گفتند که ابروی تو محراب شده
      
      صحنه ای که کمرکوه شکست ازغم آن
      عکس تیریست که دردیده ی توقاب شده

پیش فرات این همه دریا چه می کند؟

این مشک روی شانه های سقّا چه می کند؟

تنها به خاطر گل روی سکینه است

دریایی التماس به دریاچه می کند

مبهوت مانده بود "خدای فرشته‌ها

مهریه مدینه در اینجا چه کار می کند؟"

نزدیک کردمت به لبم تا که بنگری

روح بنفشه‌ای تو با ما چه می کند

زخم عطش ضریح لبم را شکسته کرد

حالا ببین که با لب گلها چه می کند؟

در این طرف صدای پریشان دختری

بابا عمویم آن طرفِ ما چه می کند؟

علی اکبر لطیفیان