اشک که برای ح س ی ن الکی نمی آید...

حتما اشک باید جوری باشه که دل زینب را ذره ای التیام دهد...

نام آقا امام حسین (علیه السلام) محک ایمان است!



آقای حسنی طباطبایی نقل کردند:
صبح یکی از روزهای ماه محرم پس از تشرف به حرم مطهر کریمه اهل بیت حضرت معصومه (علیها السلام) به قصد زیارت آقای مجتهدی حرکت کردم. در زدم، کسی در را باز کرد و گفت:
حمید آقا! آقای مجتهدی منتظر شما هستند تا صبحانه را به اتفاق شما صرف کنند!
به خدمت ایشان شرفیاب شدم، سفره صبحانه پهن بود.
فرمودند:
صبحانه را بایستی با شما صرف می‌کردیم! خوش آمدید، بفرمایید!

در کنار آقای مجتهدی، کتاب گنجینه الاسرار مرحوم عمان سامانی ، قرار داشت. ایشان ضمن صرف صبحانه، اشاره‌ای به آن کتاب کردند و گفتند:
آقاجان! عمان سامانی در میان مرثیه سرایان حسینی مقام و منزلت ویژه‌ای دارد و بعد فرمودند:
اصلاً دستگاه حضرت اباعبدالله (علیه السلام) یک دستگاه عجیبی است! نام مبارک ایشان هم خیلی بزرگ است. در نام مقدس «حسین (علیه‌السلام)» اسرار عجیبی نهفته است.

و پس از چند لحظه تأمل، فرمودند:
هر کس که نام آقا امام حسین (علیه السلام) را بشنود از میزان انقلاب خاطری که پیدا می‌کند پایه ایمانش را می‌توان فهمید. کسانی که نام این بزرگوار را می‌شنوند و تغییر حالی در خود نمی‌بینند باید جداً نگران ایمان خود باشند!
نام آقا امام حسین (علیه السلام) محک ایمان است.

دلی در خون نشسته دوست داری؟

بگو قلبی شکسته دوست داری؟

تورا ای عشق ! بی سر دوست دارم

مرا با دست بسته دوست داری؟

لعن الله من ظلمک و آذاک یا عمّتاه یا زینب کبری ( صلوات الله علیک )

دوباره روضه گرفتی و جانمان دادی
مسیر کرببلا را نشانمان دادی
شکسته بال ترین فطرس زمین بودیم
ولی تو بال و پر آسمانمان دادی
بدون آب و هوای بهشت می مردیم
هوای روضه؛ هوای بهشتمان دادی
اگر چه دیر رسیدیم روز عاشورا
ولی برای رسیدن زمانمان دادی
اگر چه دیر رسیدیم و سر به نیزه شدی
به روی نیزه ولی سایبانمان دادی
از آن همه عظمت عاجزانه لال شدیم
ولی به گریه دوباره زبانمان دادی
به دست گریه زینب اسیرمان کردی
برای این همه ماتم توانمان دادی

اربعینت نزدیک است....دوباره شور و بی تابیمان تازه میشود

بحق خواهرت صبرمان بده ارباب

آن چه در مقتل سیّدالشهدا ـ علیه السّلام ـ واقع شده، فجیع تر است!

ایت الله بهجت:

در نقل جریانات امام حسین ـ علیه السّلام ـ خیلى باید دقّت شود، چه بسا بسیارى از آن چه گفته مى شود درست نباشد، هر چند عیان آن چه واقع شده، فجیعتر از سماع آن است! به عکس جهان آخرت است، که عیان آن بهتر و لذّتبخش تر از سماع آن است. شنیدن کى بود مانند دیدن!
قبل از وقوع جنگ، طایفه اى از جنّ براى نصرت حضرت سیّدالشهدا ـ علیه السّلام ـ به خدمت آن حضرت آمدند و عرض کردند: اگر اجازه دهید، ما مى توانیم این لشکر را از شما دفع کنیم، حضرت فرمود:
«وَ إِذا أَقَمْتُ بِمَکانِى، فَبِماذا یُبْتَلى هذَا الْخَلْقُ الْمَتْعُوسُ، وَ بِماذا یُخْتَبَرُونَ؟!... نَحْنُ وَ اللّه‏ِ أَقْدِرُ عَلَیْهِمْ مِنْکُمْ.»1
اگر من در جاى خود بمانم، پس این خلق نابود شده با چه چیز آزموده و مورد ابتلا واقع شوند؟!... به خدا سوگند، ما بهتر از شما مى توانیم آنها را نابود کنیم.
در وقت تبلیغ باید سعى کنیم یقینیّات قرآن و عترت را نقل کنیم، و به مسموعات خود، بدون مراجعه به دلیل یا کتاب، اکتفا نکنیم، و حدّاقل به همان کتابى که از آن نقل مى کنیم، استناد دهیم وقتى ما وارد کربلا شدیم، مرحوم آقا میرزا هادى خراسانى ـ که بعد از مرحوم آقا سیّد محمّد کاظم یزدى شایسته ى مرجعیت بود ولى قبول نکرد که مرجع بشود ـ فوت کرده بود، ولى چه آثار و برکاتى از ایشان نقل و ذکر خیر مى شد که چگونه در مقتل حسینى ـ علیه السّلام ـ و دیگر موضوعات، مطالب را با دقّت نظر و با استناد به دلیل بیان مى کرده است.



1. بحارالانوار، ج 44، ص 330؛ لهوف، ص 66؛ نیز ر.ک: مستدرک الوسائل، ج 10، ص 217 و 325.

غم ، بدون امکان گریه خیلی سخت است اسمش "حزن" است


خزانه حزن و غم عاشورا دل حضرت زینب است ...


حاج آقا دولابی