پيام
+
*در مؤاخذه، صراحت لهجه به خرج نده!*
علي (عليه السلام) مي فرمايند: «عُقُوبَةُ العُقَلاءِ التَّلْويح» عقوبت کردن عقلاء با تلويح (اشاره) است.
اگر ديديد بچّه کار بد کرده است و مي‌خواهيد مؤاخذه‌اش بکنيد، با تلويح او را مؤاخذه کنيد.
تلويح در مقابل تصريح قرار مي‌گيرد و تلويح به معناي اشاره است.
يعني با اشاره. صراحت لهجه به خرج نده! چرا؟
چون پرده‌دري مي‌شود.
اثر آن از بين مي-رود.
❀حرف دل
93/3/7
محب الزهراء
اگر بچّه را مي‌خواهي تربيت کني؛ کار بد کرده، کار زشت کرده، با اشاره به او تذکّر بده!
به بچّه بگو: "يک نفر" اين کار بد را کرد ... !
محب الزهراء
روايت دوم از علي (عليه السلام) : «أَلتَّعْريضُ لِلعاقِلِ أَشَدُّ عِتابِهِ» کنايه براي عاقل شديدترين عتاب‌ها است.***
تعريض، کنايه است. مثلاً انسان بگويد يک کسي بود يک همچنين کاري کرد و چنين و چنان شد. نگو تو کردي! تو اين کار را کردي، تو آن کار را کردي! اگر صريحاً بگويي معلوم مي‌شود خودت بايد تربيت شوي.
محب الزهراء
از سخنان گهربار آية الله آقا مجتبي تهراني (رحمه الله عليه)
داش هادي
@};-