جذبه ی عشق چنین است : فقط ذوب کند

صحبت نام تو شد نام من از یادم رفت

مثل فطرس نکنم پشت به گهواره ی تو

بال من خوب که شد پر زدن از یادم رفت

((ندهد فرصت گفتار به محتاج ، کریم))

بی سبب نیست کنارت سخن از یادم رفت

می رود دل به همان جا که تعلّق دارد

صحبت کرب و بلا شد وطن از یادم رفت

همه ی حرف من این است : چرا عریانی ؟

نکند فکر کنی پیرهن از یادم رفت

علی اکبر لطیفیان