باد هــم به گَـرد پایـش نمیرسید
از شریعه به سمتــــ خیمه ها میتاختــــ
ناگهان:
..........«فَوَقَفَ الْعَبَّاسُ (ع)»
..........................عباس می ایستد!
چرایش را از مَشکی
که تیر خورده باید پرسید.

هـ ـر دمـ ـش بـ ـا من دل سـ ـ ــوختـ ه لطفـ ـ ـی دگـ ـ‌ر اسـ ـت . . .

>انے سلم لمـن سالمکم<

دارم سعی می کنم

لا اقـــل

از آن "بد" هایی باشم که

" خوب" هـا

را دوســت دارنــد.!

پیچیده شمیمت همه جا ای تن بی سر
چون شیشه ی عطری که درش گم شده باشد ...

بلند مرتبه شاهی و پیکرت افتاد
همین که پیکرت افتاد خواهرت افتاد
تو نیزه خوردی و یک مرتبه زمین خوردی
هزار مرتبه زینب، برابرت افتاد...

همین که از طرف جمعیت دو تا چکمه
رسید اول گودال، مادرت افتاد
تو را به خاطر دِرهم چه دَرهمت کردند
چنان که شرح تن تو به آخرت افتاد...

ولی به جان خودت خواهرت مقصر نیست
در آن شلوغی اگر بارها سرت افتاد
خبر رسید که انگشتر تو را بردند
میان راه، النگوی دخترت افتاد...

مثلت کربلا سه ضلع دارد / حسینیان، یزیدیان و بی تفاوت ها !
نمی دانی بدان / در ریختن خون حسین «علیه السلام» بی تفاوت ها بیش از یزیدیان نقش داشتند !

چه شد کاشف الکربتــــــ حسیـــن جان؟
که وقتی از کناربدنش در گوشه نهر علقمه بر میگشتی غــمی به پهنای عالم امکان کمرتان را خم کرده بود؟ ؟
مگر با عباس چه کرده بودند؟
چه دیدی مگر ای روح صبر
ای کوه صبر
که زمینگیرش شدی؟