بعد از آن که تو لب تشنه ، عطش را کشتی
      تشنه لب ماندن ساقی همه جاباب شده
      
       بعد افتادن عکس تو درآیینه ی آب
      برکه ازشوق رخت خانه ی مهتاب شده
      
      تب و تاب حرم ازتشنگی و گرما نیست
      دل اهل حرم ازداغ تو بی تاب شده
      
      تیرها رو به سوی چشم تو خواندند نماز
      همه گفتند که ابروی تو محراب شده
      
      صحنه ای که کمرکوه شکست ازغم آن
      عکس تیریست که دردیده ی توقاب شده

       خرده گرفته اند که اغراق می کنم
       تیر سه شعبه دربه در چشم های توست
      
       اینجا مدینه نیست، به فکر نقاب باش
       مُشتی حسود دور و بر چشم های توست
      
       بالای نیزه گریه ی شرمندگی  فقط
       از روضه های معتبر چشم های توست

این نیزه ای که جا شده در سینه ات، حسین !!

در چشم من چو هیبت مسمار جلوه کرد

                                               - سُـ ـبـ ـحـ ـا نَ  ا لـ لّـ ـه -

از ضرب چیست که متلاشی شده سرت ؟

در مقتل تو حیدر کرّار جلوه کرد

دندان شکست و . . . لب ترکید از جفای چوب !!

در بین طشت، احمد مختار جلوه کرد . . .

آن دختری که بود کنیزش تمام حور

بهر فروش، بر سر بازار جلوه کرد

بخواب! نیمه ی شب شد، خرابه هم خوابید
بخواب کودک تنها! قلندر قصه!
بگیر گوش خودت را سه ساله ی خوبم!
که پیر می شوی امشب آخر از غصه:
بگیر روی دو پایت سر پدر را، آه...
بگیر اگرچه که سخت است باور قصه